Q10 w zwalczaniu niewydolności serca

Duński kardiolog:
Uzyskaliśmy bardzo obiecujące wyniki badań nad zastosowaniem koenzymu Q10 w terapii chorób serca
 

Biuletyn „Pharma News” przeprowadził wywiad z jednym z czołowych duńskich naukowców, Głównym Lekarzem z Centrum Chorób Serca Szpitala Uniwersyteckiego w Kopenhadze – dr med. Svend Aage Mortensenem, który przewodniczył badaniom pod nazwą Q-Symbio. Wyniki badań zostały opublikowane w grudniu 2014 r. w jednym z najbardziej uznanych amerykańskich periodyków kardiologicznych – Journal of the American College of Cardiology.

Biorąc pod uwagę wyniki badań klinicznych, które wykazały o 43% niższą śmiertelność i znacząco mniej przypadków hospitalizacji u chorych z niewydolnością serca, którym podawano koenzym Q10 jako dodatek do ich konwencjonalnego leczenia farmakologicznego, można stwierdzić, że kardiolodzy dysponują teraz nową terapią wspomagającą leczenie przewlekłej niewydolności serca.

Wywiad:

Co było najbardziej spektakularnym wynikiem badania Q-symbio?
Uważam, że był to znacznie niższy współczynnik umieralności wśród pacjentów, którzy przyjmowali koenzym Q10. Stwierdzono prawie o połowę niższą śmiertelność z powodu chorób serca w grupie, która dostawała koenzym Q10 w porównaniu z grupą, która otrzymywała placebo. W grupie, która przyjmowała koenzym Q10 zaobserwowano również podobną redukcję ilości hospitalizacji z powodu pogorszenia objawów choroby serca. Ostatecznie, u pacjentów z grupy, która przyjmowała koenzym Q10 nastąpiła znaczna poprawa ich objawów (oceniona z użyciem klasyfikacji NYHA*) w porównaniu z grupą, która przyjmowała placebo.
 

Czy wierzy pan, że w przyszłości koenzym Q10 będzie stosowany w terapii chorób serca?
Zdecydowanie myślę, że wyniki, które uzyskaliśmy są jednoznacznie pozytywne i obiecujące. Faktycznie, chciałbym powiedzieć szerzej, że mając tę nową formę terapii szukamy modelowej zmiany w terapii przewlekłych chorób serca.
 

W jaki sposób terapia koenzymem Q10 różni się od konwencjonalnej terapii chorób serca?
Szukamy całkowicie innych mechanizmów działania w leczeniu chorób serca. Konwencjonalna terapia chorób serca skupia się na inhibitowaniu pewnych czynników hormonalnych, które wydają się być uaktywnione w procesie chorobowym i które obciążają serce. Na przykład, taki typ terapii blokuje wzrost poziomu noradrenaliny. Działanie koenzymu Q10 ma całkowicie odmienny charakter. W tym przypadku wspiera się procesy związane z metabolizmem energetycznym w komórkach, tym samym zapewniając większą siłę mięśnia sercowego.

 
Czy terapia koenzymem Q10 jest uznawana za terapię medyczną czy jest to raczej naturalna metoda wspomagania mięśnia sercowego w lepszym funkcjonowaniu?
Suplementacja koenzymem Q10 kompensuje niedobory występujące w chorym sercu. Koenzym Q10 [powoduje poprawę siły wyrzutu serca, a zatem umożliwia przerwanie sytuacji błędnego koła, która występuje wskutek choroby serca. Zgadzam się, że koenzym Q10 jest naturalną substancją wspomagającą, ale ma właściwości medyczne i farmakologiczne, gdy jest przyjmowany w dawce 3 razy dziennie po 100 g, jak w badaniu Q-symbio.
 

Jeśli porównamy konwencjonalną terapię chorób serca z terapią koenzymem Q10 to którą z tych dwóch metod można uznać za terapię idealną?
Na prawdę trudno jest dokonać takiego rozróżnienia. Udokumentowano, że konwencjonalna terapia, np. z inhibitorami ACE i beta blokerami zmniejsza śmiertelność z powodu choroby serca, ale ma również efekty uboczne. Pacjenci biorący udział w badaniu Q-symbio korzystali z efektu konwencjonalnej terapii, natomiast w grupie, która przyjmowała koenzym Q10 znacznie wzrosła przeżywalność. Przeciwnie, użycie innych środków stymulujących serce w przypadku chorób serca dało niezadowalające wyniki. Najstarszym i najbardziej uznanym środkiem jest naparstnica lekarska (digoksyna), która zmniejsza liczbę hospitalizacji z powodu chorób serca ale nie poprawia przeżywalności. Digoksyna ma również bardzo wąski zakres terapeutyczny. Koenzym Q10 jest bezpieczny i nie powoduje efektów ubocznych, będąc jednocześnie skutecznym suplementem do konwencjonalnej terapii chorób serca, co wyraźnie wykazano w badaniu Q-symbio.